Kανάλια-Βένετο

Απόσταση: 13,3 χλμ.

Διάρκεια: 4,5 ώρες (με στάσεις)

Αφετηρία: 150 μ. μετά τη στροφή από Κανάλια προς Κερασιά, σε χωματόδρομο αριστερά

Μέγιστο υψόμετρο: 680 μ.

Πόσιμο νερό στη διαδρομή: όχι

Σήμανση: κόκκινα σημάδια, πινακίδες

 
                 Μια από τις ωραιότερες διαδρομές του Πηλίου, που τύχη αγαθή θέλησε να μείνει ακόμα σχεδόν ανέγγιχτη από βάρβαρες αλλοιώσεις για να μπορεί να μας μεταφέρει με τρόπο μαγικό σε έναν
άλλο κόσμο. Αρχικά ανηφορίζουμε σε μονοπάτι-καλντερίμι με τη λίμνη Κάρλα στον ορίζοντα, κατόπιν βαδίζουμε σε υπέροχο καλντερίμι μέσα σε δρυοδάσος και τέλος κατηφορίζουμε ανάμεσα σε οργιώδη βλάστηση βλέποντας μπροστά μας τη θάλασσα του Αιγαίου. Το Βένετο, όπου θα καταλήξουμε, διαθέτει ξενώνα, καθώς και εστιατόριο στην πλατεία, όμως θα πρέπει να φροντίσουμε για την επιστροφή μας καθώς δεν έχει συγκοινωνία. Μια λύση είναι να καλέσουμε ταξί από τα Κανάλια ή το Κεραμίδι. Μια άλλη, αν έχουμε την άνεση, είναι να διανυκτερεύσουμε στο χωριό και την επομένη να συνεχίσουμε στο μονοπάτι Ο2 προς το Κεραμίδι ή το Πουρί, ή ακόμα προς μονή Φλαμουρίου-Κερασιά  και από εκεί μπορούμε να επιστρέψουμε με το ΚΤΕΛ.

Συνάντηση στα Βάνια!

               Η αρχή της διαδρομής μας είναι 150 μέτρα μετά την έξοδο των Καναλίων στην άσφαλτο προς Κερασιά. Ακολουθούμε χωματόδρομο προς τα αριστερά, με κατεύθυνση ανατολική. Περνούμε από εκκλησία που είναι μετόχι της μονής Φλαμουρίου και σε διασταύρωση πάμε δεξιά. Σε νέα διασταύρωση πάμε ευθεία ανατολικά, περνάμε δεξιά από νερόλακκο (η περιοχή λέγεται Βάνια) και βγαίνουμε σε ξέφωτο, όπου πάμε στο όριο της βλάστησης αριστερά ακολουθώντας εμφανές μονοπάτι, που ανηφορίζει ελισσόμενο στη ράχη ανάμεσα σε θαμνώδη βλάστηση. Αριστερά μας έχουμε μεγάλη ρεματιά, ενώ αν σταθούμε να κοιτάξουμε πίσω μας, βλέπουμε τη λίμνη Κάρλα.

Η λίμνη Κάρλα από το μονοπάτι

  Περνούμε από ξέφωτο με μαντρί και πιο πάνω υπάρχει αριστερά μας κολονάκι της  Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού (349 μ.). Μπροστά μας και  λίγο δεξιότερα φαίνονται στην πλαγιά απότομα κομμένα βράχια. Το μονοπάτι περνάει μπροστά από τη βάση τους και σε λίγο συναντούμε και τριάντα μέτρα καλντερίμι. Μετά το καλντερίμι (προσοχή) σε διασταύρωση δεν πάμε ευθεία, αλλά αριστερά ανηφορίζοντας. Συναντώντας και άλλα τμήματα καλντεριμιού, βγαίνουμε σε ξέφωτο όπου τερματίζει αγροτικός δρόμος.  Το μονοπάτι αρχικά ανηφορίζει λίγο δεξιότερα από το δρόμο, μετά τον διασχίζει και συνεχίζει παράλληλα λίγο αριστερότερα. Τελικά ξαναβγαίνει στο δρόμο και αμέσως στρίβει αριστερά βορειοανατολικά. Ανηφορίζοντας συνεχώς σε πετρώδες έδαφος, βγαίνουμε πιο πάνω πάλι στο δρόμο και τον ακολουθούμε. Το μονοπάτι διατηρείται λίγα μέτρα δεξιότερα από το δρόμο για αρκετό διάστημα και μπορούμε εναλλακτικά να βαδίσουμε εκεί. Προσπερνούμε χαμηλό τείχισμα από  ξερολιθιά και πιο πάνω βλέπουμε μέσα στο δρόμο είκοσι μέτρα καλντερίμι.

           Ο δρόμος περνάει δίπλα από νερόλακκο (σουβάλα Τραχανατζή). Στην πάνω μεριά της σουβάλας καταλήγει μονοπάτι που έρχεται από τα Ανω Κανάλια και την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής. Η αρχή του βρίσκεται σε μια φουρκέτα που κάνει η άσφαλτος λίγο πάνω από τα Κανάλια πηγαίνοντας προς Κεραμίδι, εκατό μέτρα ανατολικότερα από το καλντερίμι Κανάλια-Κεραμίδι που διασχίζει την άσφαλτο εκεί κοντά. Ετσι θα μπορούσαμε, αν θέλαμε, να επιστρέφαμε από εκεί ξανά πίσω στα Κανάλια κάνοντας ένα κύκλο.

              Για το Βένετο όμως συνεχίζουμε να βαδίζουμε στον χωματόδρομο προς τα βορειοανατολικά. Είμαστε πλέον μέσα σε ωραίο δρυοδάσος μικτό με οξιές. Σε λίγο βλέπουμε αριστερά από το δρόμο τη συνέχεια του μονοπατιού και το ακολουθούμε. Βαδίζοντας για μία ώρα εναλλάξ σε μονοπάτι και καλντερίμι, φθάνουμε στην τοποθεσία Χωράφι Γιάνναινας. Εδώ ενωνόμαστε με την διαδρομή Ανω Κερασιά-Βένετο που έρχεται λοξά από δεξιά μας και πλέον βαδίζουμε σε καλντερίμι σε άριστη κατάσταση σε ένα παραδεισένιο σκηνικό, ανέγγιχτο και αυθεντικό. Η μαγεία του Πηλίου δεν περιγράφεται με λόγια, πρέπει να τη ζήσει κανείς περπατώντας σε τέτοια μέρη, όσα απέμειναν ακόμα πριν περάσει κάποια μπουλντόζα για να τα τραυματίσει ανεπανόρθωτα.

                Κατεβαίνουμε έχοντας στα δεξιά μας μεγάλη ρεματιά, το Κακόρεμα. Μπαίνουμε δεξιά σε αγροτικό δρόμο και μετά από 150 μέτρα ξαναμπαίνουμε αριστερά στο μονοπάτι. Η πορεία μας πλέον έχει γίνει σχεδόν βόρεια. Πλησιάζοντας στο Βένετο, με δυσκολία μπορούμε να βαδίσουμε ανάμεσα από την οργιώδη βλάστηση.

Το καλντερίμι κοντά στο Βένετο τον μήνα Μάιο

               Το καλντερίμι δεν χάνεται όμως και τελικά φθάνουμε στα πρώτα σπίτια. Στρίβουμε αριστερά στον τσιμενταρισμένο δρόμο, περνάμε από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου και σε λίγο φθάνουμε στην πλατεία που είναι δεξιά λίγο κάτω από το δρόμο. Ιδανικό τελείωμα για την πορεία μας σε ένα μέρος που διατηρεί ατόφια την ατμόσφαιρα του χωριού, χωρίς τη συνήθη τουριστική αξιοποίηση.